Wszystkie tropowce i posokowce pochodzÄ… od pierwotnych psów myÅ›liwskich - psów goÅ„czych. Psy goÅ„cze sÄ… wytrzymaÅ‚e w akcji, majÄ… czuÅ‚y wÄ™ch i pewnie trzymajÄ… siÄ™ tropu zarówno drobnej, jak i grubej zwierzyny. PoczÄ…tkowo do skÅ‚adu sfory wybierano te goÅ„cze, które najlepiej trzymaÅ‚y siÄ™ tropu i prowadzÄ…c je na otoku poszukiwano wraz z nimi zwierzyny ranionej podczas polowania. WÅ‚aÅ›nie od takich psów goÅ„czych, najspokojniejszych i najbardziej posÅ‚usznych, wyselekcjonowano później tropowce (pracujÄ…ce wyÅ‚Ä…cznie na czystym i zimnym tropie) oraz posokowce (pracujÄ…ce wyÅ‚Ä…cznie na sfarbowanym tropie zwierzyny, uważane poczÄ…tkowo za "tropowce o rozpieszczonym nosie"). Pod koniec XVIII wieku i w poczÄ…tkach XIX wieku prowadzÄ…c krzyżówki z genetycznie dość zbliżonymi rasami otrzymano aktualnego posokowca hanowerskiego.

Po Rewolucji w 1848 roku i po podziale dużych terytoriów Å‚owieckich zaniechano dawnych metod polowania na rzecz polowania z zasiadki i z podchodu. W tej epoce ulepszona zostaÅ‚a także broÅ„ palna. ZrodziÅ‚o siÄ™ zapotrzebowanie na psa pracujÄ…cego po strzale. W obwodach Å‚owieckich poÅ‚ożonych w górach niezbÄ™dne byÅ‚o posiadanie psa, który, mimo iż wyspecjalizowany do pracy na otoku, bÄ™dzie nie mniej wytrwaÅ‚y i zaciÄ™ty, i nie gorzej gÅ‚oszÄ…cego w poÅ›cigu za rannym zwierzÄ™ciem. W tych okolicach posokowiec hanowerski byÅ‚ zbyt ciężki.

Aby otrzymać pożądanego psa do pracy w trudnych górskich terenach, baron Karg-Bebenburg de Reichenhall wyselekcjonowaÅ‚ po 1870 roku lżejszego psa, poprawionego, dziÄ™ki krzyżówkom posokowców hanowerskich z goÅ„czymi górskimi o pÅ‚owym umaszczeniu. Pies ten stopniowo wyparÅ‚ inne rasy z górskich obwodów Å‚owieckich i dzisiaj posokowiec bawarski jest klasycznym towarzyszem strażników leÅ›nych i Å‚owieckich.

W 1912 roku powstał Klub Posokowca Bawarskiego z siedzibą w Monachium. W Niemczech Klub ten jest jedynym akredytowanym klubem tej rasy.

NA PODSTAWIE: Wzorce ras, GRUPA VI FCI, Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne